Wilt u onze ambassadeur zijn, mevrouw? Dan gaan we de school veroveren!

Na twee jaar ervaring met Boek in je Rugzak* vond Vanessa (leerkracht 1/2 op De Octopus) het tijd om de ouders eens te vragen wat zíj er nou van vonden. Dat de leerkrachten van de onderbouw er zelf blij mee waren wisten ze wel. Vanessa’s collega’s vinden het goed om te zien dat een deel van de ouders meer betrokken raakt bij het lezen. De moeders en soms een enkele vader zien hoe het voorlezen in zijn werk gaat en dat is goed, want ze zijn er zelf niet altijd mee opgegroeid. Ze zien dat hun kinderen er plezier in hebben, dat ze thuis het boek ook graag nog eens pakken. ‘En of het er mee te maken heeft weet ik niet zeker, maar we merkten wel dat meer kinderen beter scoorden op de woordenschattoets.’ 

Nou goed, de ouders aan het woord dus. Zo'n 25 moeders beantwoordden een een vragenlijst. Het was leuk om te lezen, want ze waren vreselijk positief. Ook de ouders die het Nederlands nog niet zo goed beheersen. En dat is winst: ze zien niet alleen het belang er van in, maar ze hebben er ook plezier in. Wat de drempel om tóch zelf voor te lezen aanzienlijk verlaagt.

Meerdere moeders geven aan het voorleesmoment ‘een fijne start van de dag’ te vinden. Dit wordt bedoeld in algemene zin, niet alleen gericht op het lezen maar meer gericht op het idee samen met je kind in de klas iets te doen dat ‘belangrijk’ is voor de ontwikkeling. ‘Dit is heel goed. Voorlezen hoort bij kinderen.’  Ouders ervaren dat zij door de leerkrachten ‘betrokken worden’ bij het onderwijs aan hun kind. Meer dan eens wordt ook opgemerkt dat het ‘heel leerzaam is om te zien hoe je zélf kunt voorlezen’. Ouders vinden dat prettig. Het brengt hen op ideeën. Volgens één moeder zou dit zelfs best wel elke week mogen.

Goed om te weten. En kiezen we dan ook de goede boeken, was nog zoiets wat Vanessa zich afvroeg. De boeken sluiten aan bij de thema’s van Schatkist in de kleutergroepen en bij de kernen van Veilig Leren Lezen. Dat maakt sowieso al dat de onderwerpen divers zijn en dicht bij de kinderen staan. En met die boekkeuze is volgens de ouders ook helemaal niks mis. Die wordt als ‘leuk’ en ‘gevarieerd’ beoordeeld. Niet alleen voor de kinderen maar ook voor de voorlezers. Moeders zien hun kinderen in de klas ‘nieuwsgierig worden’ als de juf voorleest. Mooie testcase: de boeken worden thuis ‘nog een keer rustig bekeken’ en ‘graag herlezen’. Het feit dat de boeken mee naar huis mogen, is voor veel ouders heel fijn. Niet voor iedereen is toegang tot de bieb of een persoonlijke collectie vanzelfsprekend. ‘Geweldig! Nu kan ik voor het slapengaan nog voorlezen uit een boekje.’

Naast de variatie in boektitels wordt ook de variatie in de manier van voorlezen positief wordt ontvangen. ‘Het is leerzaam. Ook voor ouders. Het is een goed voorbeeld.’ Of deze moeder bedoelt dat de leerkracht een goed voorbeeld is voor haar, of dat zij nu een goed voorbeeld kan zijn voor haar kind werd in haar beschrijving niet helemaal duidelijk, maar in beide gevallen is er wel een doel van zowel school als bibliotheek bereikt: (voor)leesplezier bij kinderen, stimuleren (voor)leescultuur thuis. De deelnemende ouders ondervinden dat de gevarieerde accenten tijdens het voorlezen de leerlingen prikkelen en stimuleren. Je moet dan denken aan interactief voorlezen, voorlezen met de illustraties op het digibord, een werkblad als verwerking na afloop, expliciete aandacht voor nieuwe woorden. En bij elke sessie komt er weer een andere vorm aan bod. De ondervraagden zien dat de interactieve manier van voorlezen voor veel betrokkenheid bij de kinderen zorgt. ‘En goed dat de moeilijke woorden worden besproken.’ Het is allemaal ‘erg positief’. 

Of de dames er nog wat aan toe te voegen hebben? ‘Vooral zo doorgaan!’ is de tip van de meesten. Het enthousiasme van één moeder (kind in groep 1) steekt wel met kop en schouders uit boven alle andere positieve reacties. Zij is degene die blij is haar kind ’s avonds te kunnen voorlezen, die het goede voorbeeld zag en/of wil zijn en die vindt dat school ‘elke’ ouder zou moeten benaderen voor deze manier van voorleesinstructie. Ik zou bijna zeggen: 'Wilt u dan onze ambassadeur zijn, mevrouw? Dan gaan we de school veroveren :)'

*) Boek in je Rugzak is een samenwerking tussen school en bibliotheek waarbij de groepen 1 tot en met 3 bij het starten van elk nieuwe thema de ouders uitnodigen voor een voorleessessie in de klas. Het boek sluit altijd aan bij het thema. De leerkrachten lezen niet alleen voor maar demonstreren ook verschillende interacties aan de ouders: aandacht voor moeilijke woorden, het stellen van bepaald soort vragen, een verwerkingsopdracht etc. De bibliotheek zorgt er voor dat er voldoende exemplaren van datzelfde boek in de klas zijn, zodat ouders en kind er een mee naar huis kunnen nemen om opnieuw (voor) te lezen. Dit stimuleert de (voor)leescultuur thuis, het herhalen van woorden die centraal staan en de betrokkenheid van ouders bij de ontwikkeling van hun kind.